-Fontu bir çıt büyütelim. -ok, neden? -Böyle içime sinmedi. -Sen kimsin? -Bir üst rütbe(bir üst akıl, deneyim, içgörü değil, rütbe!) -E, vakit kaybediyoruz. -önemli değil, işi doğru yapalım, doğru işi yapalım, stratejiye uygun olsun, vizyon, misyon, vakit geçsin, evin kredi taksidi de bir tane daha azalsın…
Bir çok şirkette hayat böyle geçiyor. Zehirlenen hayatının hiçbir döneminde somut bir iş üretmediği, hep gölgede yaşadığı için, alışmış ertelemeye. Kendi de biliyor herkes de; nasılsa sistem ona bir iş yaratıyor. Yeter ki topu çevirebilsin o.
Vücudunu bir üst otorite karşısında nasıl tutacağını ezbere biliyor. Baş hafif eğik, ellerin yüzleri öne doğru bakar şekilde omurga hafif öne doğru. Hayatını bunun üzerine kurmuş, bir yandan onur, adalet konuşmaları yaparken. Oysa en adaletsiz olduğunu biliyor. Ahlaksızlık almış başını gidiyor burnunun dibinde, dönüp bakmıyor bile. Sorarlarsa inkar edecek, oldu bitti.
Üreten zehirlenmez. Ne vakti ne ihtiyacı vardır. Gelişmeye, yenilikleri duymaya, farklı işler yapmaya koşar durur. İnsanlara güvenir, onlarla birlikte daha büyük olacağını bilir. Kendisinin olmayan payeleri, kendi gibilere dağıtma peşinde değildir.
Burada, yapıların insan kaynaklarına ölçülemez büyüklükte sorumluluklar düşüyor, ve Genel Müdüre. İnsan kaynakları, verimli olmaya çalışan insanlara alan yaratmak için, özellikle “high talent”ı yakın takip etmek zorunda. Çünkü bu sınıfın insanı sistemin içine sık girmiyor. Zaten adet olarak da çok değiller. Önümüzdeki 10 yılı planlayabilen şirketler bu insanlara gözleri gibi bakıyor. Örneğin, P&G gibi şirketlerde bu tip konulara o kadar ciddi yaklaşılıyor ki, stajyer bile neredeyse işe alınacakmış gibi ince elekten geçiriliyor.
Ancak buradaki tehlike şudur: Güç zehirlenmesi olmuş yönetici, high talent’ ın değil, uzunburunu arar, tercih eder. Uzunburun da, burnunun ucunun kahverengi olduğuna bakmaz, nasıl daha kahverengi yapabilir, ona bakar.
Tüm bunlar şirketin kaynaklarından harcanır. İşler iyiyken kimse bunları görmez, duymaz. Bottomline above budget, above PY’dır. Ne zaman işler kötü gider, kan gövdeyi götürür.
Zehirlenmeyin. Gölgede top çevirmeye alışmayın. Başka bir yerde kariyerinizi devam ettirmek zorunda kalırsanız çok üzülürsünüz.
İşinizi ve daha fazlasını yapın. Nasılsa gün gelir emeğinize saygı gösterecek bir takımın parçası olursunuz.
Haydi kolay gelsin.
Yorum Yapılmamış